#Review -Eκτυφλωτικές οι Λευκές νύχτες στο Μικρό Άνεσις

H νουβέλα του κορυφαίου Ρώσου μυθιστοριογράφου παίρνει για άλλη μια φορά σάρκα και οστά επί σκηνής με τον Κωνσταντίνο Ασπιώτη και την Αλεξάνδρα Αϊδίνη να πρωταγωνιστούν σε ένα έργο σπουδή πάνω στην συν-ύπαρξη, το συναίσθημα, ένα έργο εγκώμιο στη φιλία και την αγάπη, με φόντο τις ονειρικές Λευκές Νύχτες της Αγίας Πετρούπολης!

Στις Λευκές νύχτες, ο Ντοστογιέφσκι διηγείται τις υπαίθριες συναντήσεις ενός ονειροπόλου νεαρού άνδρα χωρίς όνομα και της αθώας, ερωτευμένης με κάποιον άλλον, Νάστενκα, που αλληλοεμπιστεύονται τις καρδιές τους επί τέσσερις θεσπέσιες νύχτες. Βασική προϋπόθεση της Νάστενκα για τις συναντήσεις τους;
Να μην την ερωτευτεί ο ανώνυμος ονειροπόλος!

Φυσικά δεν τηρείται και είναι η αιτία που πυροδοτεί το δραματικό ενδιαφέρον του έργου. Ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης δεν φοβήθηκε να πλαισιώσει τις δύο μοναχικές ψυχές και το αμοιβαίο τους ξεγύμνωμα με δραματουργικά στοιχεία τα οποία δένουν υπέροχα με τις κωμικές πινελιές που χειρίζονται εξαίσια οι 2 ηθοποιοί και κάνουν την θέαση μοναδικά ενδιαφέρουσα. Και δικαιώθηκε πανηγυρικά!

Μας παρουσίασε μια επαφή, μία σύνδεση από αυτές που δεν προγραμματίζουμε –κάτι που συμβαίνει σπάνια – και είναι αρκετή για να καθορίσει το υπόλοιπο της ζωής μας.

Η Αλεξάνδρα Αϊδίνη είναι απολαυστική! Παρουσιάζει μία Νάστενκα αυθόρμητη, γλυκύτατη και ταυτόχρονα δυναμική ενώ τα ξεσπάσματά της συστήνουν μια γυναίκα με ανεπαίσθητο χιούμορ στη γοητευτική της αθωότητα ενώ ο εξαιρετικός Κωνσταντίνος Ασπιώτης μας συστήνει τον ανώνυμο νεαρό σαν ένα ατρόμητο προσκυνητή του πιο ολισθηρού ρομαντισμού, γεμάτος με τις χειμαρρώδεις
σχεδόν μανιώδεις παρορμήσεις ενός ονειροπόλου.

Το πάντρεμα των δύο ηθοποιών επί σκηνής, ξαφνιάζει ευχάριστα με τη μοντέρνα και συνάμα χιουμοριστική απόδοση του δραματουργικού έργου όπου επικύρωσαν θριαμβευτικά την εμβέλεια, το μέτρο και το βάθος της υποκριτικής τους δεινότητας, εκπέμποντας ταυτόχρονα μια δίχως άλλη αριστοτεχνική εξισορρόπηση των εκφραστικών τους μέσων.

Το Πρωί που ακολουθεί τις Νύχτες, θα αναρωτηθούμε μαζί με τον συγγραφέα: «Μια ολόκληρη στιγμή απόλυτης ευτυχίας: είναι μήπως λίγο αυτό, έστω και για ολόκληρη τη ζωή ενός ανθρώπου;»

Πηγή: EntertainmentWeeklyGr